Jonit
i
dukej
se
terri
është
një plaf aq i madh sa që, kur
fiket drita, ai e kaplon dhe e
pushton dhomën në tërësi.
një plaf aq i madh sa që, kur
fiket drita, ai e kaplon dhe e
pushton dhomën në tërësi.
Joni
nuk
mund
t’i
shihte
as
majat
e
gishtave.
“Gazmend, kam frikë,” i tha vëllait më të madh.
“Pse nuk je trim si unë?” pyeti Gazmendi.
Joni nisi të qajë.
“Gazmend, kam frikë,” i tha vëllait më të madh.
“Pse nuk je trim si unë?” pyeti Gazmendi.
Joni nisi të qajë.
“Shshsht,”
bëri
Gazmendi.
“Më
qetë
Jon, do ta zgjosh beben. E nëse
zgjohet Ana, mami do të duhet ta
përkundë gjithë natën.”
Por Joni vazhdoj të qante.
Jon, do ta zgjosh beben. E nëse
zgjohet Ana, mami do të duhet ta
përkundë gjithë natën.”
Por Joni vazhdoj të qante.
“Nëse
qetësohesh
do
t’i
jap
lodrat
e
mia,”
tha Gazmendi.
Joni u qetësua. “Me të vërtetë?” pyeti ai.
“Po të premtoj,” tha Gazmendi.
“Edhe kolonelin?” pyeti Joni.
“Po, edhe kolonelin, fli tani!”
Koloneli kishte kopsa të argjendta dhe
dylbi të vërteta të cilat i vareshin në qafë.
Ai nuk trembej prej asgjëje. Edhe ushtarët
e tij ishin trima si ai.
tha Gazmendi.
Joni u qetësua. “Me të vërtetë?” pyeti ai.
“Po të premtoj,” tha Gazmendi.
“Edhe kolonelin?” pyeti Joni.
“Po, edhe kolonelin, fli tani!”
Koloneli kishte kopsa të argjendta dhe
dylbi të vërteta të cilat i vareshin në qafë.
Ai nuk trembej prej asgjëje. Edhe ushtarët
e tij ishin trima si ai.
Joni
i
dëshironte
ata
ushtarë
për
së tepërmi!
Po nëse Gazmendi e ndërron
mendjen nesër në mëngjes?
“Më së miri t’i marr tani,” mendoi.
U ngrit nga krevati.
Kur këmba e tij preku dyshemenë
e ftohtë, u dridh.
Po sikur të kishte ndonjë
përbindësh nën krevat?
së tepërmi!
Po nëse Gazmendi e ndërron
mendjen nesër në mëngjes?
“Më së miri t’i marr tani,” mendoi.
U ngrit nga krevati.
Kur këmba e tij preku dyshemenë
e ftohtë, u dridh.
Po sikur të kishte ndonjë
përbindësh nën krevat?
Joni
kërceu
përsëri
në
krevat,
tërhoqi plafin mbi kokë dhe e
kërkoi dorën e Gazmendit.
Gazmendi gërrhaste.
Joni mendoj përsëri për ushtarët.
Me të vërtetë i donte.
tërhoqi plafin mbi kokë dhe e
kërkoi dorën e Gazmendit.
Gazmendi gërrhaste.
Joni mendoj përsëri për ushtarët.
Me të vërtetë i donte.
Ngadalë
e
uli
plafin
dhe
doli
nga
krevati përsëri.
Një hap, dy hapa, tre ...
E kaloj derën drithëruese të dollapit.
Ndjeu sikur diçka e kapte.
Përbindëshi në karrigen e Gazmendit!
Joni u kthye gati me nxitim
prapa në krevat.
krevati përsëri.
Një hap, dy hapa, tre ...
E kaloj derën drithëruese të dollapit.
Ndjeu sikur diçka e kapte.
Përbindëshi në karrigen e Gazmendit!
Joni u kthye gati me nxitim
prapa në krevat.
Papritmas
dëgjoi
një
të
qarë.
Motra e tij Ana qante.
“Shshsht!” pëshpëriti Joni. Por
Ana vazhdoi të qante.
“Duhet të bëhem trim!” mendoi.
Bëri një hap, dy hapa, tre...
Një hap, dy hapa, tre ...
Motra e tij Ana qante.
“Shshsht!” pëshpëriti Joni. Por
Ana vazhdoi të qante.
“Duhet të bëhem trim!” mendoi.
Bëri një hap, dy hapa, tre...
Një hap, dy hapa, tre ...
Arriti
deri
te
krevati
i
Anës.
“Të paska rënë biberoni nga
goja,” pëshpëriti.
Me kujdes ia dha biberonin në gojë
Anës dhe ia fshiu lotët nga faqet.
Ajo pushoi së qari.
“Të paska rënë biberoni nga
goja,” pëshpëriti.
Me kujdes ia dha biberonin në gojë
Anës dhe ia fshiu lotët nga faqet.
Ajo pushoi së qari.
Joni
e
mbuloi
me
plafin
e
vogël.
Donte ta puthë, por qoshet e krevatit
të vogël ishin shumë të ngritur.
Donte ta puthë, por qoshet e krevatit
të vogël ishin shumë të ngritur.
Ai
ndihej
trim
e
më
trim.
E pa kolonelin dhe
ushtarët te rafti me libra.
Ngadalë u zgjat dhe e
arriti kolonelin.
Rripi dhe kopsat e
kolonelit shndrisnin.
E pa kolonelin dhe
ushtarët te rafti me libra.
Ngadalë u zgjat dhe e
arriti kolonelin.
Rripi dhe kopsat e
kolonelit shndrisnin.
Joni
e
shtrëngoj
kolonelin
fuqishëm.
Të gjithë ushtarët sikur
e shikonin Jonin me një
respekt të madh.
“Ushtar, në gjumë,”
urdhëroi Joni.
fuqishëm.
Të gjithë ushtarët sikur
e shikonin Jonin me një
respekt të madh.
“Ushtar, në gjumë,”
urdhëroi Joni.
Derisa
kthehej
në
krevat,
Joni e ktheu karrigen e Gazmendit në
vendin e vet.
Në karrige nuk kishte më përbindësh.
Vetëm një grumbull rrobash.
Joni nxitoi përreth dollapit dhe
kërceu në krevat.
Dhoma nuk ishte dhe aq e
errët.
Mund t’i shihte duart si dhe
xhuxhët në pizhamet e tij.
Joni e ktheu karrigen e Gazmendit në
vendin e vet.
Në karrige nuk kishte më përbindësh.
Vetëm një grumbull rrobash.
Joni nxitoi përreth dollapit dhe
kërceu në krevat.
Dhoma nuk ishte dhe aq e
errët.
Mund t’i shihte duart si dhe
xhuxhët në pizhamet e tij.
E
tërhoqi
plafin
dhe
e
vendosi
kolonelin mbi jastëk.
“Do t’i tregoj Gazmendit për
aventurat e mia në mëngjes,”
mendoi.
Ai mund ta dëgjonte gërhitjen e
vëllait si dhe thithjen e biberonit
që e bënte motra e vet.
kolonelin mbi jastëk.
“Do t’i tregoj Gazmendit për
aventurat e mia në mëngjes,”
mendoi.
Ai mund ta dëgjonte gërhitjen e
vëllait si dhe thithjen e biberonit
që e bënte motra e vet.
