“Shumë vështirë është të jesh më i vogli,” iu ankua Gimi Kledit.

“Asnjëri nuk do të luajë me mua.” Por Kledi ishte vetëm një këlysh i vogël i cili nuk mund t’i ndihmonte Gimit.
“A do të luash me mua? e pyeti Gimi motrën e vet Vesën.

“Jam shumë e madhe që të luaj me ty,” u përgjigj Vesa. “Preferoj ta lexoj librin tim.

Edhe Andi, vëllai i Gimit, gjithashtu, ishte i madh për lojë.

“Do të kisha dashur të jem më i madh!” tha Gimi. “Ndoshta do të bëhem më i gjatë nëse i mbath çizmet e nënës.
“T’i zbathësh ato çizme menjëherë!” e qortoi nëna, kështu që Gimi i ktheu menjëherë në vend.

“Babi lexon shumë. Ai duhet të dijë gjithçka,” Gimi i tha Kledit.
“Ndoshta do të më tregojë si të rritem”.
Gimi nxitoi kah babi dhe e pyeti: “Babi, babi, si të bëhem i madh?”

“Që të bëhesh i madh duhet të bësh diçka shumë të madhe”, u përgjigj babi.

Gimi buzëqeshi. Ndonjëherë babi di të tregojë gjëra të çuditshme!
Gimi bëri një piramidë nga librat e tij dhe u ul në majë.

“A dukem tani i madh?” e pyeti Kledin.
“Ham”! lehu Kledi. Edhe ai hipi te grumbulli i librave dhe të dytë së bashku u rrokullisën e ranë poshtë.
Gimi nxitoi jashtë kah druri i mollës.

“Nëse ngjitem këtu lart, do të jem SHUMË i lartë,” i tha Kledit.
Gimi nisi t’i ngjitet pemës ngadalë. Kledi u përpoq ta ndjekë.
Papritmas një rosak me një sqep të madh u fut në oborr. Rosaku iu vërsul Kledit dhe e kafshoi për veshin llapush.

“Ham!” Kledi kuisi nga dhembja.
“Ik nga këtu!” Gimi i bërtiti rosakut.

Por rosaku nuk donte t’ia lëshojë veshin e Kledit.
Gimi bërtiti edhe më fuqishëm dhe përplasi këmbën.

“Lëshoje qenin tim! Ai është ende i vogël! Si s’të vjen turp!”

Rosaku u tremb aq shumë sa u largua menjëherë.
Gimi nxitoi kah këlyshi i vogël dhe e përqafoi.

“Jeee, Kledi tani je i parrezik!”
Papritmas, Gimi e dëgjoi Vesën si e thërret nga dera, “Të pashë çka bëre! Sa trim që je!”

“Edhe unë gjithashtu të pashë!” tha Andi.

“Nuk e kisha ditur që je kaq i guximshëm.”

Nëna duartrokiste, ndërsa babi tha:

“Gimi sapo bëre diçka me të vërtetë shumë të madhe!”
Gimi ndhej me të vërtetë shumë i madh. Kishte bërë diçka shumë të madhe!

E përqafoi Kledin dhe i tha: “Mos u mërzit vogëlush. Gjithnjë do të kujdesem për ty. Shumë mirë di se çka do të thotë të jesh i vogël!”