Ishte
mëngjes.
Zana
përgatitej
për
në
shkollë.
Mami
përgatitej
për
në
punë.
Zana
i
lau
dhëmbët.
Mami
i
leu
buzët
me
buzëkuq.
“Mami,
edhe
unë
dua
t’i
lyej
buzët
me
buzëkuq!”
tha
Zana.
“Kur
të
rritesh!”
u
përgjigj
ajo.
Babi
e
çoi
Zanën
në
çerdhe.
“Babi,
dua
edhe
unë
të
ngas
automobil!”
tha
Zana.
“Patjetër,
kur
të
rritesh,”
u
përgjigj
ai.
Në
çerdhe
mësuesja
u
lexoi
një
përrallë.
“Princi
dhe
mikja
e
tij
misterioze
vallëzuan
deri
në
mesnatë,”
lexonte
mësuesja,
“dhe
atëherë
magjia
mbaroi.”
“Edhe
unë
dua
të
vallëzoj
deri
në
mesnatë!”
tha
Zana.
“Kur
të
rritesh
e
dashur!”
Iu
përgjigj
mësuesja
e
buzëqeshur.
Atë
mbrëmje
mami
gatoi
shpageta
për
darkë.
“Mami,
kur
do
të
rritem
unë?”
pyeti
Zana.
“Kur
të
jesh
e
gjatë
sa
unë,”
u
përgjigj
ajo
dhe
ia
provoi
sosin.
“Ja
ku
jam!”,
thirri
babi
nga
korridori.
Zana
nxitoi
dhe
e
përqafoi
atë
shumë
fort.
“Babi
im!”
thirri
ajo.
Babi
e
rrotulloi,
e
ngriti
lart
dhe
e
qiti
mbi
supet
e
veta.
Së
bashku
hynë
në
kuzhinë.
Babi
e
puthi
mamanë.
Zana
e
shikoi
mamanë
dhe
qeshi
këndshëm.
“Mami,
unë
jam
e
madhe.”
“Epo,
nëse
është
ashtu,
zonjushë,”
tha
mami,
“ndoshta
ky
sos
do
të
jetë
buzëkuqi
yt
për
tani.”
“Tani
që
jam
e
madhe,
unë
mundem
ta
ngas
edhe
automobilin,
apo
jo?”
pyeti
Zana.
“A
do
të
më
vozitësh
deri
te
tavolina,
zonjushë?”
tha
babi.
Zana
përdori
pjatën
si
timon!!!
Pasi
hëngrën
darkë,
Zana
tha,
“Tani
pasi
jam
e
madhe,
dua
të
vallëzoj
deri
në
mesnatë!”
“Çfarëdo
që
të
duash,”
thanë
mami
dhe
babi.
Por
deri
në
mesnatë
kishte
edhe
shumë,
shumë
kohë.
Rreth
orës
tetë
Zana
zbriti
nga
supet
e
babit
dhe
tha:
”Jam
e
lodhur.
Dua
të
fle.
Do
të
pres
edhe
pak
të
rritem.”
Pas
pak,
Zana
u
rehatua
në
shtrat.
Mami
dhe
babi
i
lexuan
përralla
dhe
e
puthën
për
natën
e
mirë.
Siç
uleshin
ta
puthin,
Zana
u
pëshpëriti
në
vesh:
“Ju
mund
të
mbeteni
të
rritur
nëse
doni.”
Previous
Next