Ishte mëngjes.

Zana përgatitej për në shkollë.
Mami përgatitej për në punë.
Zana i lau dhëmbët. Mami i leu buzët me
buzëkuq.

“Mami, edhe unë dua t’i lyej buzët me buzëkuq!”
tha Zana.

“Kur të rritesh!” u përgjigj ajo.
Babi e çoi Zanën në çerdhe.

“Babi, dua edhe unë të ngas automobil!” tha Zana.

“Patjetër, kur të rritesh,” u përgjigj ai.
Në çerdhe mësuesja u lexoi një përrallë.

“Princi dhe mikja e tij misterioze vallëzuan deri në
mesnatë,” lexonte mësuesja, “dhe atëherë magjia
mbaroi.”

“Edhe unë dua të vallëzoj deri në mesnatë!” tha
Zana.

“Kur të rritesh e dashur!”
Iu përgjigj mësuesja e buzëqeshur.
Atë mbrëmje mami gatoi shpageta për darkë.

“Mami, kur do të rritem unë?” pyeti Zana.

“Kur të jesh e gjatë sa unë,” u përgjigj ajo dhe ia
provoi sosin.
“Ja ku jam!”, thirri babi nga korridori.

Zana nxitoi dhe e përqafoi atë shumë fort.

“Babi im!” thirri ajo.
Babi e rrotulloi, e ngriti lart dhe e qiti mbi supet
e veta.
Së bashku hynë në kuzhinë. Babi e puthi mamanë.

Zana e shikoi mamanë dhe qeshi këndshëm.

“Mami, unë jam e madhe.”

“Epo, nëse është ashtu, zonjushë,” tha mami,
“ndoshta ky sos do të jetë buzëkuqi yt për tani.”
“Tani që jam e madhe, unë mundem ta ngas edhe
automobilin, apo jo?” pyeti Zana.

“A do të më vozitësh deri te tavolina, zonjushë?”
tha babi.

Zana përdori pjatën si timon!!!
Pasi hëngrën darkë, Zana tha, “Tani pasi jam e
madhe, dua të vallëzoj deri në mesnatë!”

“Çfarëdo që të duash,” thanë mami dhe babi.
Por deri në mesnatë kishte edhe shumë,
shumë kohë.

Rreth orës tetë Zana zbriti nga supet e babit
dhe tha: ”Jam e lodhur. Dua të fle. Do të pres
edhe pak të rritem.”
Pas pak, Zana u rehatua në shtrat.

Mami dhe babi i lexuan përralla dhe e puthën për
natën e mirë.
Siç uleshin ta puthin, Zana u pëshpëriti në vesh:

“Ju mund të mbeteni të rritur nëse doni.”